Normiam esse cupiens, ego, Renako Amaori, tandem meam altam scholam debut faciens postquam tam aegre laboro.
Tamen propter communicationem meam incom- munitatem habeo tristem sphaeram, et post in normie globi in die in die exivi;
Ita defessi sum et dixi “Hoc amplius facere non possum!”, perveni ad terminum!
Tempore illo fortuito occurrit summo studioso nostrae scholae, facie et figura praepollens gladio et stilo perfectus, scholae nostrae optimae puellae altae scholae Mai Odzuka, et invenimus in se aliquem quem potuimus aperire et loqui. nostra molestias.
Quam belle feci amice, nunc certe pedibus meis redire possum… est quod cogitabam!
"Vellem me fecisti ut puella amare te."
"…Quid est?!"
Mai subito mihi confessus est.
Manere! Quid de nostra amicitia?
Sic affectus habemus non possumus inter se narrare, amicitiam vel relationem veneream, bona de illis inter se exhibemus et in praxim adspicimus, quaenam necessitudo nobis optima operetur.
Possum adsequi, vel optimam vitam alta schola .. . .
(Translata e rutrum per TZdY)
