Summary
Iudith eques imperialis olim scumbag qui aliquid pecuniae facturus erat. Pecuniae servit ut cane familiae imperatoriae et instrumentum principis vivebat. Sub specie inopiae culpam suam deseruit. Sed is finis proditio fuit et mors. Tamen, cum aperuit oculos suos, rediit ad novum militem post sex annos? 'Non sum iam pecuniae gladio futurus!' Coram Iudith, qui aliam vitam quam ante decreverat vivere, praefectus equitum et speculatorum rubri apparet… “Astimo, mehercules te satis habendum esse. Cur non militibus rubrum coniungis?" Iudith non temere pecuniam ut Eques Rubra persequi statuit, eam praetermissam esse praeter equestrem nigrum. Potestne sine dolore hanc vitam vivere?